ข้อมูลทั่วไป

น้ำมันเครื่องทำหน้าที่เป็นตัวหล่อลื่นเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการปนเปื้อนของอนุภาคโลหะ/คาร์บอนที่เกิดจากการเสียดสีและการเผาไหม้ และทำความสะอาดภายในเครื่องยนต์ ทำให้การเคลื่อนที่เป็นไปโดยไม่ติดขัด

1. การหล่อลื่น – ลดการสึกหรอของเครื่องยนต์

2. การระบายความร้อน – นำความร้อนที่เกิดจากการการเสียดสี

3. การป้องกัน – ป้องกันชิ้นส่วนไม่ให้เป็นสนิม

4. การล้างและการทำความสะอาด – ขจัดและชะล้างสิ่งเจือปนและสิ่งสะสม

องค์ประกอบของสารหล่อลื่น

น้ำมันเครื่องประกอบด้วยน้ำมันพื้นฐาน 60-90% + สารเพิ่มคุณภาพ 10% - 40%

น้ำมันพื้นฐาน

• หากยึดตามน้ำมันดิบที่เป็นวัตถุดิบตั้งต้นแบบ “ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ” เป็นหลัก สารชนิดนี้มีคุณภาพไม่สม่ำเสมอแต่จะประกอบด้วยสารประกอบไฮโดรคาร์บอนหลายพันชนิด

• ความแตกต่างในด้านคุณภาพและองค์ประกอบนี้มีสาเหตุมาจากแหล่งกำเนิดของน้ำมันดิบ

• ต้องผ่านการปรับปรุงคุณภาพก่อนจะนำไปใช้เป็นสารหล่อลื่น

• น้ำมันหล่อลื่นพื้นฐานคือผลิตผลที่ได้จากกระบวนการกลั่นแยกหลายขั้นตอนที่ซับซ้อนและยาวนาน

• สารเพิ่มคุณภาพต้องช่วยเสริมคุณสมบัติที่ดีและปรับปรุงข้อด้อยของสารหล่อลื่นให้เกิดสมดุล

น้ำมันพื้นฐาน - การแบ่งประเภทตามมาตรฐาน API และ ATIEL

• การแบ่งกลุ่มน้ำมันพื้นฐานจะกำหนดตามมาตรฐาน API และ ATIEL

• มักรวมเอาน้ำมันพื้นฐานประเภทต่างๆ ที่ใช้ในหนึ่งสูตร

น้ำมันพื้นฐานกับการส่งผลต่อคุณสมบัติของสารหล่อลื่น

น้ำมันพื้นฐานส่งผลต่อสารหล่อลื่นในหลายรูปแบบ จึงจำเป็นต้องใส่สารเพิ่มคุณภาพด้วย

คำชี้แจงสำหรับคำต่างๆ ที่เกี่ยวกับน้ำมันพื้นฐาน

น้ำมันแร่ … น้ำมันกึ่งสังเคราะห์ … น้ำมันสังเคราะห์ … น้ำมันสังเคราะห์แท้…

• บทนิยาม ความเข้าใจ และการใช้คำอธิบายเกี่ยวกับน้ำมันพื้นฐานที่กล่าวไปข้างต้นจะต่างกันไปในแต่ละประเทศ

• ส่วนใหญ่มักเข้าใจว่าน้ำมันพื้นฐานคือตัวบ่งชี้คุณภาพ แต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่ องค์ประกอบของน้ำมันพื้นฐานพร้อมทั้งเทคโนโลยีสารเพิ่มคุณภาพจึงจะเป็นตัวบ่งชี้ถึงสมรรถนะที่แท้จริง

• ยกเว้นถ้าในระหว่างกระบวนการผลิต โมเลกุลได้ผ่านกระบวนการสังเคราะห์ “ที่แท้จริง” เท่านั้น จึงจะเรียกสารที่ได้ออกมาว่า น้ำมันสังเคราะห์

  • API-Group IV และ V -> PAO, PIB, Esters, PG ฯลฯ

  • ประเภทอื่น ซึ่งโมเลกุลในน้ำมันส่วนใหญ่ยังคงได้จากน้ำมันดิบโดยตรง ในแง่นี้จะเรียกว่าเป็นน้ำมันพื้นฐาน น้ำมันแร่

สรุป

(1) ความเข้าใจผิดๆ ในท้องตลาดว่าน้ำมันพื้นฐานเท่ากับคุณภาพ (ที่ถูกต้องคือ: คุณภาพจะขึ้นอยู่กับน้ำมันพื้นฐานและสารเพิ่มคุณภาพรวมกัน)

(2) การให้นิยามคุณภาพตามโปรไฟล์สมรรถนะ ไม่ใช่น้ำมันพื้นฐาน

(3) คำชี้แจงสำหรับความเข้าใจของตลาดที่มีต่อ “น้ำมันแร่”, “น้ำมันกึ่งสังเคราะห์”, “น้ำมันสังเคราะห์แท้”

ตารางส่วนผสมน้ำมันพื้นฐาน - การตั้งชื่อ / การแบ่งประเภท

หมายเหตุ: มักรวมเอาน้ำมันพื้นฐานประเภทต่างๆ ที่ใช้ในหนึ่งสูตร

* การแบ่งประเภท/ การตั้งชื่อให้กับส่วนผสมน้ำมันพื้นฐานอาจมีช่วงที่ต่างกันไป ขึ้นอยู่กับระเบียบข้อบังคับในท้องถิ่นหรือภูมิภาค (ถ้ามี) ตัวอย่างเช่น การรวมของช่องที่ทำเครื่องหมายด้วยสีเหลือง จะไม่มีระเบียบข้อบังคับอย่างเป็นทางการ (ในเอเชีย)

วัตถุประสงค์ของสารเพิ่มคุณภาพ

แม้ว่าน้ำมันพื้นฐานที่ใช้จะมีคุณภาพสูงมากเพียงใด
สารเพิ่มคุณภาพก็ยังคงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้สารหล่อลื่นมีคุณภาพตรงตามข้อกำหนดต่างๆ ของสารหล่อลื่นสมัยใหม่

หน้าที่ของสารเพิ่มคุณภาพ:

• ปรับปรุงคุณสมบัติต่างๆ ของสารหล่อลื่นให้เป็นไปตามที่ต้องการ

• กำจัดคุณสมบัติที่ไม่พึงประสงค์ของสารหล่อลื่น

• เพิ่มคุณสมบัติใหม่ให้กับสารหล่อลื่น

อัตราการเติมสารเพิ่มคุณภาพโดยทั่วไปจะมีตั้งแต่ไม่กี่ส่วนต่อล้านส่วน (ppm) ไปจนถึง 30% และมากกว่า

สารเพิ่มคุณภาพบางประเภทจะทำปฏิกิริยาซึ่งกัน

• ผลที่เสริมกัน

• การเกิดตะกอนที่ไม่ละลาย

• ผลที่ต้านกัน/การลดสมรรถนะ

*การเลือกสารเพิ่มคุณภาพจึงต้องทำอย่างระมัดระวัง

ตามหลักแล้วจะสามารถแบ่งสารเพิ่มคุณภาพออกได้เป็นสามประเภท:

• ประเภท A: สารเพิ่มคุณภาพที่ช่วยปกป้องพื้นผิว

• ประเภท B: สารเพิ่มคุณภาพที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้กับสารหล่อลื่น

• ประเภท C: สารเพิ่มคุณภาพที่ช่วยปกป้องสารหล่อลื่น

ประเภท A: สารเพิ่มคุณภาพที่ช่วยปกป้องพื้นผิว

ประเภท B: สารเพิ่มคุณภาพที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้กับสารหล่อลื่น

ประเภท C: สารเพิ่มคุณภาพที่ช่วยปกป้องสารหล่อลื่น

สรุป 

• เพื่อตอบสนองต่อความต้องการสารหล่อลื่นสมัยใหม่ที่ใช้เทคโนโลยีระดับสูง การใช้สารเพิ่มคุณภาพเฉพาะต่างๆ มากมายจึงเป็นสิ่งจำเป็น

• สารเพิ่มคุณภาพต้องช่วยปรับปรุงคุณสมบัติให้ได้ตามที่ต้องการ และป้องกันผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ของสารหล่อลื่น

• สารเพิ่มคุณภาพส่วนใหญ่จะเป็นสารลดแรงตึงผิว จึงจะทำงานบนพื้นผิวของส่วนที่มีการเสียดสีกัน สารเพิ่มคุณภาพบางชนิดอาจทำปฏิกิริยาซึ่งกัน (บางครั้งอาจเป็นผลที่เสริมกัน/ผลในทางลบ)

• การเลือกสารเพิ่มคุณภาพจึงต้องทำอย่างระมัดระวัง ซึ่งหมายถึงการหาสิ่งที่เข้ากันได้ดีที่สุด

ข้อมูลจำเพาะสากลสำหรับน้ำมันเครื่อง

ข้อมูลจำเพาะ API

สถาบันปิโตรเลียมแห่งอเมริกา (American Petroleum Institute) จะแยกโหมดการใช้งานสำหรับเครื่องยนต์และระดับสมรรถนะ:

• S (การจุดระเบิดด้วยประกายไฟ): เครื่องยนต์เบนซิน

• C (การจุดระเบิดด้วยการอัด): เครื่องยนต์ดีเซล (HD)

  • ตัวอักษรตัวที่สองจะระบุถึงระดับสมรรถนะ

  • ตัวเลขสำหรับโหมด -2/-4 จังหวะ

การเปรียบเทียบ

รายการการทดสอบ	ผลการทดสอบ	การประเมินผล
การถ่วงน้ำหนักค่าคราบเขม่าคาร์บอนที่ลูกสูบ, ข้อดี		สมรรถนะต่อเนื่องยาวนาน เสถียรต่อความร้อนและออกซิเดชันได้ดีขึ้น 13% รักษาความสะอาดของเครื่องยนต์โดยป้องกันไม่ให้เกิดสิ่งสะสมที่เป็นอันตราย
สมรรถนะการจัดการกากตะกอนในเครื่องยนต์, ข้อดี		ขับขี่นุ่มนวลขึ้น ควบคุมกากตะกอนได้ดีขึ้น 14.1% เพลิดเพลินกับการขับขี่ที่นุ่มนวลขึ้นพร้อมคุณสมบัติการป้องกันกากตะกอนและสิ่งสะสม
ผลรวมดัชนีประสิทธิภาพการใช้น้ำมันเชื้อเพลิง (FEI) %		การขับขี่อย่างประหยัด ประสิทธิภาพการใช้น้ำมันเชื้อเพลิงดีขึ้น 5.4 % ขับขี่ต่อเนื่องโดยใช้น้ำมันเชื้อเพลิงน้อยลง ช่วยประหยัดเงิน
การสึกหรอเฉลี่ยของเพลาลูกเบี้ยว, µm		ยืดอายุการใช้งานของเครื่องยนต์ ป้องกันการสึกหรอของเครื่องยนต์ได้ดีขึ้น 70%-84% ยืดอายุการใช้งานเครื่องยนต์ของคุณโดยชะลอการเกิดการสึกหรอ
การสูญเสียน้ำหนักแบริ่ง, mg

การเปลี่ยน

คำแนะนำในการเปลี่ยน

โปรดดูคู่มือรถของคุณสำหรับข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับการใช้งานและการเปลี่ยนน้ำมันเครื่องตามรอบระยะเวลาที่แนะนำไว้ในคู่มือ

คำแนะนำในการเติม

1) ตรวจสอบระดับน้ำมันเครื่องเพื่อตัดสินใจว่าต้องเติมน้ำมันเครื่องหรือไม่

ตรวจสอบระดับน้ำมันเครื่องโดยดึงก้านวัดน้ำมันเครื่องซึ่งปกติจะเป็นสีเหลืองหรือสีส้มและอยู่ใกล้กับเครื่องยนต์ออกมา

ดึงออกมาจนสุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นใส่กลับเข้าไปในช่อง รอสักครู่ก่อนจะดึงออกมาเพื่อดูระดับน้ำมันเครื่อง ที่ปลายก้านวัดจะมีเครื่องหมายแสดงถึงระดับต่ำสุดและสูงสุด ถ้าระดับน้ำมันเครื่องต่ำกว่าเครื่องหมายต่ำสุด ให้เติมน้ำมันเครื่องทันที

2) รถยนต์ส่วนใหญ่จะมีไฟเตือนบนแผงหน้าปัด

ถ้าไฟเตือนนี้ติดสว่างเป็นสีเหลืองหรือสีแดง คุณต้องหยุดรถทันทีที่ทำได้เพื่อตรวจสอบระดับน้ำมันเครื่องและเติมตามความจำเป็น

โปรไฟล์สมรรถนะ

น้ำมันเครื่องที่เหมาะสม

บรรจุภัณฑ์

	บรรจุภัณฑ์ขนาดเล็ก 1 ลิตร และ 4 ลิตร • รถยนต์นั่งส่วนบุคคล • สำหรับการขายปลีก • ความรู้เกี่ยวกับการบริโภค
	ถังกลมความจุสูงขนาด 205 ลิตร • เวิร์กช็อปของศูนย์บริการ • กลุ่มรถขนส่งเชิงพาณิชย์
	ถังหูหิ้วขนาด 20 ลิตร • สำหรับงานบริการภาคสนาม, การใช้งานผสมหลายแบบ • สำหรับรถยนต์ที่มีความจุขนาดใหญ่ (7 ลิตร, 9 ลิตร ฯลฯ)

ขนาดบรรจุภัณฑ์และโปรไฟล์สมรรถนะ

จุดขายที่เป็นเอกลักษณ์

• เสถียรต่อความร้อนและออกซิเดชันได้ดี

• ป้องกันการสึกหรอได้ดี

• ป้องกันกากตะกอนและสิ่งสะสมได้ดี

• ความสิ้นเปลืองน้ำมันหล่อลื่นต่ำ

• ประสิทธิภาพการใช้น้ำมันเชื้อเพลิงดีขึ้น